Być może powstanie tego założenia symbolizowało magnackie aspiracje Denhoffa, przyjaciela Władysława IV, żonatego, jak już wspomniano, ze skoligaconą z niemal wszystkimi europejskimi domami panującymi księżniczką piastowską.

Prawdopodobnie ekonom chciał nadać nieco blasku surowej gotyckiej siedzibie królewskiej, przez ogrody bowiem wiódł główny trakt do zamku od wschodu. Neorenesansowe ogrody włoskie powstawały w Polsce w XVI i pierwszej połowie XVII wieku pod wpływem sztuki włoskiej, a do ich rozpowszechnienia przyczynili się architekci sprowadzani z Włoch. Zakładano je głównie przy rezydencjach pałacowych królów lub magnatów, a nawet patrycjuszy miejskich.

Malborski ogród zajmował kilka działek podzielonych ścieżkami na kwatery. Pośrodku znajdowała się sadzawka, do której wodę rurami doprowadzano z Młynówki. Otaczał go drewniany płot zamknięty bramą. Wewnątrz znajdowały się drzewka wiśniowe, jabłonie, grusze oraz szczepy innych drzew. Do ogrodu przylegał warzywniak i ogrody starosty malborskiego oraz budowniczego zamku malborskiego.

Żywot tego założenia ogrodowego był krótki, ale nazwa "włoskie ogrody" funkcjonowała jeszcze przynajmniej w XVIII wieku, co widać na fragmencie planu z 1755 r.

źródło: http://www.facebook.com/polski.malborg/

Misją osób tworzących tę stronę jest krzewienie wiedzy historycznej na temat Malborka, Żuław i województwa malborskiego w okresie nowożytnym.

Pytania prosimy kierować na adres: polski.malborg@gmail.com

Strona powstała w związku z projektem o roboczej nazwie "Polski Malborg" przygotowywanym przez Muzeum Zamkowe w Malborku.

Ilustracje: fragment planu jurydyki zamkowej z 1755 r., Archiwum Główne Akt Dawnych; przybliżona lokalizacja "włoskich ogrodów" na planie współczesnym.